23. Sjef en Janny in Thailand, Cha Am

Nog steeds Cha Am, schnitzel en lekke fiep en Buddhaday.

Soms moet je in je leven ineens allerlei beslissingen nemen, ik dus ook, gelukkig is mijn Sjeffie er ook nog!
We hebben alle voors en tegens nog eens afgewogen, en hebben het besluit genomen om hier te blijven tot maandag 5 februari.
Dan pas gaan we naar Bangkok naar een hotel vlakbij de luchthaven Suvarnahbuhmi ( of zoiets).
Als we eerder naar Bangkok gaan, lopen we daar weer te slenteren in al die warenhuizen en we hebben eigenlijk niets daarvan nodig. Geen zin in, en we zijn er vorige week al geweest.

Dus via Agoda ons hotel weer verlengd tot maandag. Bizar, want de Agoda prijs ligt een stuk lager dan de prijs aan de balie. Blijkbaar willen ze niets verdienen, dus we doen het zo. We betalen weer bij voor de upgrade, en hup ! Opie en Jopie zitten nog een paar dagen in de pluche, met een super kamer en veel personeel. de laatste dagen herinner je je het beste van een vakantiereis, dus dat komt weer goed uit.
Gelijk 2 tickets voor de airportbus geregeld, die haalt ons hier in Cha Am op en rijdt rechtstreeks naar de airport. 4 uur rijden. Daar worden we dan opgehaald door de shuttle van het hotel. Voor de somma van 629 bath voor 2 stoelen. Dat is 8€ p.p. 

We hadden een Douwe Egberts ☕️☕️ afspraak bij Paul en Buzia, dus we zijn op onze fietsen gestapt en 5 km in de prachtige omgeving erheen gefietst. Met hen waren we gisteren op pad, en we gingen nog wat napraten en de oma van  Charuda groeten. Zij is geloof ik 92, en nog een krasse dame.zó leuk, Charuda lijkt op haar.

De ☕️☕️was heerlijk en na een paar uur gekletst te hebben zijn we weer vertrokken.
Het was ook lunchtime, dus maar weer gestopt bij een aanbevolen restaurantje waar Paul ook wel eens eet. Wel het was prima, maar ook hilarisch.
Het geval was dat Sjef curry met rijst bestelde en ik een hawai burger. Ondertussen kwam er een Italiaanse man binnen, haren op een staart en flitsende bril op.
Zij kenden elkaar en hij bestelt een schnitzel. So far so good.

Nou ja… sodawater zonder ijs bestellen dat gaat zo in het (T)Engels: Nam Soda, no Ai (no ice).
Dan curry bestellen die niet brandt : no spicy, dus (no spaicy) maar hij verstond weer no Ai, dus verwarring alom, ander personeel erbij gehaald en alles was weer geregeld.

Dan krijgen we een bord eten geserveerd met lekkere salade, frites en een bruin gebakken rond geval erop. Aangezien Sjef curry had besteld, kon dat het niet zijn. Dus we dachten dat dat de Thaise versie van een hawaiburger moest zijn. Ik was helemaal gelukkig met de salade, had het klein gesneden en wilde er net aan beginnen, toen mijn Echte Hawaiburger binnen kwam.

Huh, hoe zit het nou? Op dat moment hoor ik de Italiaan vragen waar zijn Schnitzel bleef.
Je raadt het al, haha daar was ik al aan begonnen, de sla dan!
“Oh “ zei de Italiaan, die overigens Zwitser bleek te zijn, maar zijn moeder kwam uit Italië, uit Catania, dus in mafialand helemaal onderin de laars.

Geef maar hier, maakt mij niets uit, ik lust toch geen sla, en ja hoor, daar ging de schnitzel naar de andere tafel.
1000 x excuus van de serveerster, hij mocht niet betalen, heeft het toch gedaan.
Toen hij wegging, nog even gepraat, en zei hij dat ik op de eerste secretaresse van de Italiaanse ambassade in Bangkok leek, noemde nog haar naam, Gina Lollobrigida af zo, maar die heb ik niet onthouden. Trouwens ik ben toch veul knapper!
Na de lunch, zeewindkracht 6 op kop, en geen ondersteuning. Nou dat was even hard werken tegen de brug op. Maar gehaald!
Terug naar Cha Aam strandweg, want we moesten de fietsverhuurder nog bij gaan betalen.
Sjef op kop, en in no time uit het zicht. Ik dacht, wat trapt die fiets zwaar vandaag.. je raadt het al, lekke fiep! Ik ben afgestapt, mijn Sjeffie was uit het zicht en ik had geen zin om met mijn stramme kuiten en ex-zweepslag nog een eind te lopen. Dus Sjeffie opgebeld, geen gehoor. Appje gestuurd, niet gelezen.
Ik ben maar blijven wachten, die mist me wel een keer, en ja hoor hij kwam terug. Heel lief heeft hij de fiets naar de verhuur gebracht en konden we de fiets omruilen en weer verder.

Al met al was het al half 4. Sjef is gaan zwemmen en ik heb zitten lezen onder genot van kopjes thee. Gewoon hier op de kamer, even niks. Heerlijk!

Avondeten in zicht. Na 4 weken begint uit eten behoorlijk te vervelen. Wat zullen we eten, maar vooral waar?
Een eind verderop zit een Australiër, waar je lekker moet kunnen eten. Ik stel voor om te voet te gaan. Er staan van allerlei kraampjes, want het is feestdag, de scholen zijn vrij, evenals de banken en de ambtenaren. Alles zit op het strand en er is veel te zien dus.

Ik had al stramme kuiten, van al die trappen in al die tempels, dus dat was eigenlijk niet zo slim.
Het eten was mwah, bietje smoezelig alles, dus nooit meer terug.
We hebben het goedgemaakt met een Magnum!

Onderweg besloten dat we een footmassage nodig hadden. Dus in een mooie tent binnengestapt en ons een uur laten mishandelen met olie, stokje en ellebogen. Nu maar hopen dat het morgen beter gaat. 

Nu zijn we Zen en lekker thuis. Nog even wat foto’s uploaden en dan, lampje uit en hopen dat ik kan slapen.
Nog steeds volle maan!