9. Sjef en Janny in Thailand, Surat Thani

Laatste dag hier in hotel Perfect Place. Op ons gemakje vanochtend richting centrum gegaan. Eerst maar eens op cappucinojacht, snel gevonden. Warme, want Sjeffies buik rommelt. Teveel Phrik (peper) gegeten gisteren denk ik!
Ik neem een gezonde smoothie met wortel en nog wat anders. Zonder ijsklontjes en suiker. Heerlijk.
We besluiten om zo maar eens een eind te gaan dwalen. Lekker langs de rivier en door kleine straatjes, met vooral Chinese winkels. Wat die allemaal verkopen, het is eigenlijk niet om op te noemen. Bij de apotheek, verkopen ze ook gedroogde vis bijvoorbeeld. In de kledingwinkel cd's enz.
We komen bij een overdekte markt, die begint met bloemenstallen, vol met Afrikaantjes. Daar maken ze kettinkjes van om te offeren in de tempel. We lopen door, en komen op een stuk waar het verschrikkelijk stinkt, door,open en snel! Dan de vis, de currypasta, noodels en aardbeien. 

Vandaag Valentines dag, dus iedereen loopt blij te wezen met hartjesballonnen en rode rozen.
Dan komen we bij een brug over de Tapee rivier, daar hebben we gisteren onderdoor gevaren, zag er degelijk uit. Dus we lopen erover heen. Zijn we gelijk weer een bezienswaardigheid, want niemand loopt hier, en zéker niet over de brug!
Onderaan is een restaurant, waar we even chillen , het is zó warm, broeierig!
We nemen fishcookies, komkommersalade en kippenvleugeltjes. En grote fles water.
Uurtje over gedaan, cappuccino ontdekt, heerlijk en klaar voor de volgende etappe.
Naar het eiland, dat midden in de rivier ligt, en waar mw. lek van gisteren wist te vertellen dat het hier zo mooi is. Maar lopen langs de weg en over nóg een brug, is gevaarlijk dus hup, in de tuktuk. Dat is toch écht zo'n uitvinding. Dat kan natuurlijk hier met mooi weer, alhoewel ik telkens weer uitstap met coupe windhoos. - detail - 
Als er een langs komt, steek je je hand op en ze stoppen. Je zegt waar je heen moet, vraagt de prijs en je kunt instappen. Wij zitten tegenover de Makro, makkelijk zou je zeggen, niet dus. We hebben nu uitgevonden dat ze dat Meekloo noemen. Dus weer wat geleerd.
Het eiland, dat noem ik nou een griebus! Overal ligt troep, flesjes, bekers, papier noem het maar op.
Hier, kwamen we ook tot de conclusie dat de Thaise jeugd zo dik is, dat komt door de enorme hoeveelheid suiker die ze gebruiken. Ze zitten óf met een flesje cola, óf met een beker shake of zo, die wordt gemaakt van poeder en siroop, in de ene hand en de telefoon in de andere. Ze bewegen niet, want dan zitten ze op een brommer.
Dus het eiland, rondgelopen en ons ogen uitgekeken, wat zijn die Thai toch gekke mensen. Komen ze met de auto naar een eiland, blijven ze gezellig met de airco aan erin zitten. Mijn vader noemde dat vroeger " een luchtje scheppen".
Wij weer een tuktuk genomen, besloten een airco plek op te zoeken, dus naar Central Plaza.
Daar waren we zo én we waren niet de enigen. Sjongejonge wat een mierenhoop, maar koel!
Hier doen ze aan promotie van een product, en wel d.m.v. Heel hard roepen door een microfoon, ondertussen speelt er een bandje, vals ... En hebben alle winkels hun eigen achtergrondmuziek.
Een kakafonie ( mooi woord) van geluiden.
We kopen 3 cakejes en als je dan ziet, dat die in 3 plastic zakjes en nog een grote zak verpakt worden' illustreert het meteen hoeveel plastic hier onnodig gebruikt wordt. En wij in Nederland maar zuinig doen. Ze recyclen wel, dat doen de arme sloebers, die kijken het afval na, 's nachts en halen dat er allemaal uit. Maar wat er dan mee gebeurt, is vast een documentaire waard.
We zijn er klaar mee en stappen wederom in een tuktuk, terug naar het centrum, want er moet gegeten worden. We hadden onszelf Pad Thai beloofd, op de avondmarkt, we zijn rijkelijk vroeg en bemachtigen een plaats aan een klaptafeltje met plastic krukjes achter de kraam. Hier wordt alles onder je neus klaargemaakt. Er staan zeker tien man in de rij. We krijgen een ijzeren kroes met ijs en een rietje en water, dat is gratis. Bak met taugé, bord met komkommer, muntblaadjes en lenteui. En dan zie je al die mensen voorbijkomen, die koken geen van allen!
De Padthai was om te smullen. Dat is noodels, kip, tofoe, tamarinde, ei, gamba, suiker en pinda's, dat wordt in de wok gedaan. Ik krijg het niet voor mekaar, alles wordt een kleffe bal.
Dan de rekening: 60 bath voor 2 personen, dat is ongeveer 1,50 €. We kunnen weer een deur intrappen.
Verderop nemen we nog een zakje ananas en wij hebben ons buikje weer gezond vol.
Nog wat gekocht voor morgen onderweg in de bus en we lopen naar de kruising waar we meestal een tuktuk vinden.
Maar dan komen we langs de tempel Changwat. Het is er keidruk. Alle dames in het wit, de mannen in zwart. Er is een monnik overleden, en ze bewaren hem, we wilden hem wel zien, maar dat is niet gelukt. Hij zal toch niet tussen het publiek gezeten hebben?! Alle ceremonie speelt zich binnen af, mensen zitten buiten onder een afdak en zien via de beamer wat zich afspeelt.
We staan even te kijken en dan komt er een man naar ons toe, stelt zich voor en vraagt of we willen eten, gratis, nee dus, net gebeurd.
We worden uitgenodigd om te gaan zitten. Hij vertelt dat de monnik tijdens de meditatie is overleden. ( zo zie je maar, ook niet altijd goed!)
Ze hebben de hele week al ceremonies, vandaag laatste dag. Hij vertelt dat hij bIj de universiteit werkt. Hij is managing director en bemiddelt in buitenlandse plaatsingen voor studenten.
We praten nog even verder en of we morgen mee gaan naar een mooi eiland. Helaas, we gaan naar Phang Nga. Dat is geboekt.
Enfin, saved by the bell, want Sjef zijn telefoon gaat. De man geeft zijn kaartje en zegt, als er iets gebeurt, bel me, dan zal ik je helpen! Zo aardig al die mensen hier!
Even later besluiten we toch maar naar het hotel te gaan. Koffers moeten nog gepakt worden, enz. Dus, wéér een tuktuk gevangen en naar het hotel.
Oh, douche en airco, heerlijk! Morgen reisdag, ben benieuwd waar we belanden!