3. Janny sjef thailand

3. Janny sjef Thailand

Maandag, 8 februari

Jetlag wordt wat minder, maar ik ben elke nacht wel een keer klaarwakker.
Vandaag hadden we wandelplannen, want het stormt mogelijk nóg harder dan gisteren, dus fietsen is echt geen optie! We lopen de andere kant op, eens kijken wat daar te beleven valt. Behalve dat het strand zich heeft verplaatst naar de tuinen van de huizen is er écht niks te beleven daar. We lopen 3 kwartier, met onderweg een poging voor cappucino, maar krijgen: sorry, no have! Te horen.
Dan maar verder door, en nóg meér zand... Een bewoond resort, dus tijd voor drinken. We kiezen een fruitshake. Althans dat dachten we.....we krijgen een soort slushpuppy, te vies om te drinken eten of wat dan ook. Voor we teruglopen de boel in de kliko geknikkerd, bah wat vies!
Nu lopen, tegen Jan de wind in en dat valt tegen. Ik trek mijn petje over mijn oren en loop gewoon door en uiteindelijk zijn we thuis!
Op ons terras schijnt de zon en is er geen wind. Uitrusten dus. Lekker even gezwommen en wat gelezen.
Ondertussen druppelen de carnavalsfoto's binnen en lezen we dat de optocht in Den Bosch is afgelast! Dit vanwege extreem slecht weer, en storm! 6 maart, halfvasten zou hij dan toch nog trekken. Hebben we toch nog een dagje carnaval, kunnen de kroegbazen hun strop inhalen. Sneu!

Wat te doen vanavond? Zullen we fietsen naar het dorp? Daar wat eten bij Li? Heb ik wel zin in. Ze moeten daar heerlijke krab hebben.zo gezegd zo gedaan, we nemen de koplampjes mee, want de barrels hebben geen licht. En daar gaan we weer tegen de wind in! Ik krijg hier échte fietskuiten. Ik heb vandaag de triatlon gedaan hoor.
Bij Li is het koud, iedereen zit er met jassen aan.het voelt als een frisse zomeravond.
Er zitten twee troela's, witte wijn met ijs, je kent dat wel. Van die Benidormgirls. De een slank, de ander 3 keer zo dik. Ze overwinteren in Huahin en maken af en toe een uitstapje, vandaar.

Ondertussen zit de baby van de serveerster op een plastic stoeltje en ik hou mijn hart vast dat ie niet omkiepert. Uiteindelijk komt zijn papa en die neemt hem mee, op de tuktuk, niet vast, op een bankje. Geen wonder dat hier zoveel ongelukken gebeuren, je gelooft je ogen niet. Met 4 man op een brommert, niks gek hoor! En dan kei- hard.

Enfin, we eten, maar niet zo lekker als in het resort. Jammer! De locatie was ook niet top, al zat het er vol met Europeanen.
Midden in het veld, een kotje en daar is de keuken. Opa doet de afwas achter het kotje, maar het eten ziet er toch goed uit, dus iedereen wil er blijkbaar zijn.
Fietsen naar huis, beetje donkerder dan we verwacht hadden. Niet meer doen dus, al is de wind gaan liggen, gelukkig.
In de lobby zit een chinese Thai met 4 knulletjes van hooguit 16. Ze hebben al een halve fles Johnny Walker op, zijn luidruchtig en vervelend.
We gaan naar ons appartement. Even bloggen en spullen bij elkaar zoeken. Morgenvroeg verhuizen.
We hebben trouwens besloten naar Surat Thani te gaan, 300 km zuidelijker. Nu nog een hotel... Dat wordt weer zoeken.